Nieuwsbrief 7

​Na de eerste week van september zwaaiden we onze laatste campinggasten van het seizoen uit.
Wat hebben we weer een mooie zomer gehad. Het is een voorrecht om zoveel leuke mensen
te ontmoeten en als we dan in september het hek sluiten dan moeten we ook weer even wennen
aan de alom heersende stilte.
 
In september zijn de appels rijp op het kampeerterrein. Ik heb ontdekt dat de Charolais-koeien
achter het prikkeldraad dol zijn op appels. Na twee dagen appels voeren, staan ze al te loeien als
ze me zien aankomen.
Op zekere morgen ga ik naar buiten en zie ik daar potverdorie een koe op het kampeerterrein staan, die de appels uit de boom eet. Dat kan zomaar niet!
Maar ja, ze stapte over de afrastering en is wel erg groot.
Ik ga er met een grote stok op af en ze loopt verder het terrein op.
Nee Clara, de andere kant op!
Dan vindt ze gelukkig het gat in de afrastering en loopt terug de wei in naar de andere koeien die
het voorval nieuwsgierig volgen.
Ondertussen probeert Clara 2 op een andere plek door te breken. Help!
Alfred maakt samen met zijn broer die op bezoek is, snel een extra afrastering van dikke takken en
dat is voor het moment afdoende.
Jammer dat ik geen foto heb van Clara die van de verboden vruchten at!
 
Maar als we iedereen gedag hebben gezegd, allé hup, de schouders eronder, werk aan de winkel.
Grondige schoonmaak van het sanitair van de camping en de drie chambres d’hotes. 
Daarna wordt alles winterklaar gemaakt. Dat wil zeggen gordijnen, dekbedden, kussens,
douchegordijnen e.d. worden gereinigd en als laatste wordt het water afgesloten.
Alfred doet het onderhoud/reparaties aan de schuur en de huisjes.
 
Wij (lees Alfred) zijn in oktober gestart met het opnieuw voegen van de muur van de schuur.
De voegen zijn zo slecht dat er stenen dreigen uit te vallen. Samen bouwen we de steiger op
en we kunnen aan de slag.
Na drie weken is bijna de helft van de muur klaar en ligt Alfred plat met rugklachten.
Maar dit is het resultaat tot nu toe:

​Intussen vallen de blaadjes en snoeien we bomen en struiken op het terrein.
In maart zal een hovenier ons helpen met de snoei van de hoogste bomen.
Zelf hebben we één van de twee bomen (Prunus) naast het terras omgezaagd, omdat deze ziek was.
Met de in de zomer bloeiende planten is het steeds weer experimenteren. Op welke plek overleven ze de zomer als de grond gortdroog is, zonder dat ik dagelijks met de gieter alles moet bewateren.
De verschillende families Mol zijn weer aanwezig en nemen het grasveld in. Die proberen we op
een diervriendelijke manier te laten verhuizen.
 
Als het in november flink begint te regenen blijkt er een lek in het dak van Chalet Hirondelle te
zitten en de aansluiting van de schoorsteen op ons eigen huis is niet meer waterdicht. Ook daar
moet naar gekeken worden.
Nu is het half december en het regent nog iedere dag. De riviertjes treden buiten hun oevers. Gelukkig wonen wij niet in een dal en stroomt het water langs en onder het huis door.
Een dorp verder: normaal loopt er een klein riviertje onder de brug door…

We zijn nog niet klaar met de winter. 

Rest ons nog om iedereen hele fijne Kerstdagen te wensen en een mooi 2024!

Annelies & Alfred
​